Το χωριό μας
Βοστίνα – Πωγωνιανή
Η Πωγωνιανή ή αλλιώς Βοστίνα, όπως ήταν και το πρώτο της όνομα μέχρι και το 1928, είναι ένα ακριτικό χωριό στο βορειοδυτικό τμήμα του Νομού Ιωαννίνων, σε απόσταση εβδομήντα χιλιομέτρων από την πόλη των Ιωαννίνων, στην επαρχία Πωγωνίου, στην παραμεθόριο γραμμή Ελλάδος – Αλβανίας. Ο οικισμός της Πωγωνιανής είναι χτισμένος στις παρυφές της ανατολικής πλευράς του όρους Μπόζοβο, έχει έκταση περίπου ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο, και το υψόμετρό του, στο κεντρικό σημείο του χωριού, βρίσκεται στα 740 μέτρα. Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού εκτιμάται πως ανέρχονται περίπου στους ογδόντα. Σύμφωνα όμως με την απογραφή του 2001, ο πληθυσμός της Πωγωνιανής είναι 583 κάτοικοι. Σήμερα, η Πωγωνιανή, άλλοτε έδρα της επαρχίας του Πωγωνίου και Αρχιεπισκοπή της Ηπείρου, αποτελεί μέρος της Διευρυμένης Κοινότητας Πωγωνιανής. Η Διευρυμένη Κοινότητα Πωγωνιανής αποτελείται από την Πωγωνιανή και τα γειτονικά χωριά, Δολό, Δρυμάδες και Σταυροσκιάδι.
Gallery
pappasth2020-03-06T11:37:58+02:00
pappasth2017-10-24T22:10:13+02:00
pappasth2017-10-23T21:09:23+02:00
pappasth2017-10-23T21:08:20+02:00
pappasth2017-10-23T20:36:47+02:00
pappasth2017-10-23T20:35:06+02:00
pappasth2017-10-23T20:13:52+02:00
pappasth2017-10-23T20:06:11+02:00
pappasth2017-10-23T20:03:26+02:00
pappasth2017-10-23T20:00:04+02:00
pappasth2017-10-22T22:44:51+02:00
Ένα από τα κύρια ηπειρώτικα όργανα, και διαδεδομένο σε όλη την Ελλάδα, είναι η φλογέρα. Συγγενής του αρχαιοελληνικού αυλού, η φλογέρα συνήθως συνοδεύει το παραδοσιακό τραγούδι, αλλά πολλές φορές εμφανίζεται και σε «σόλο». Η φλογέρα είναι απλή στην σύλληψη και στην κατασκευή της. Συνήθως φτιάχνεται από καλάμι, και έχει 5 με 7 οπές πάνω στο στέλεχός της. Ο υπολογισμός των αποστάσεων δεν είναι ακριβής, ώστε το «κούρδισμα» να γίνεται από τα δάχτυλα του οργανοπαίκτη, ανάλογα με τον κάθε σκοπό, την ώρα ακριβώς που παίζει. Συνεπώς, η φλογέρα δεν ανταποκρίνεται στο «δυτικό» σύστημα μουσικής που γνωρίζουμε σήμερα, με συγκεκριμένους τόνους και ημιτόνια. Με αυτόν τον τρόπο, τα διαστήματα είναι είτε μικρότερα είτε μεγαλύτερα του ημιτονίου, γεγονός χάρη στο οποίο παράγεται και το χαρακτηριστικό ηπειρώτικο ύφος.
Ίδιο ύφος ακολουθεί και το κλαρίνο, ως διάδοχος της φλογέρας, που ήρθε από τη Δύση στις αρχές του 19ου αιώνα. Σε αντίθεση με τη φλογέρα, το κλαρίνο έχει «κλειδιά» και είναι κουρδισμένο σε Ντο ή Σι ύφεση. Η κατασκευή του είναι πιο απλή από του κλαρίνου της συμφωνικής ορχήστρας, καθώς έχει λιγότερα κλειδιά και αρκετές ακάλυπτες οπές, χάρη στις οποίες μπορεί να υιοθετήσει της τεχνικές της φλογέρας.
Το βιολί όπως και το κλαρίνο, είναι και αυτό ένα όργανο δυτικής προέλευσης, που όμως σε αντίθεση με το κλαρίνο, δεν διαφέρει από αυτό της συμφωνικής ορχήστρας. Ο ρόλος του μέσα στο μουσικό σχήμα είναι συμπληρωματικός αλλά και αυτοσχεδιαστικός. Στο Ηπειρώτικο τραγούδι, το βιολί χρησιμοποιεί συνήθως τις πιο χαμηλές νότες του, και χάρη στις διπλές χορδές του, παίζει επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβα. Επίσης, καθώς δεν διαθέτει τάστα που να καθορίζουν συγκεκριμένα διαστήματα (όπως και η φλογέρα), χρησιμοποιεί την ιδιαιτερότητα της φλογέρας αλλά και του κλαρίνου σε ό,τι αφορά τις αλλοιώσεις των διαστημάτων. Με τη διαφορά βέβαια πως στην περίπτωση του βιολιού, η τεχνική του glissando (γλυστρίματος) είναι αρκετά πιο εύκολη.
Το λαούτο (ή λαγούτο) είναι το μοναδικό πολυφωνικό όργανο του Ηπειρωτικού μουσικού σχήματος. Έχει κυρίως συνοδευτικό ρόλο, συχνά όμως συμμετέχει στις εισαγωγές, και ακόμα πιο συχνά στον αυτοσχεδιασμο. Και αυτό, όπως και το βιολί, έχει τέσσερις διπλές χορδές.
Το ντέφι αποτελεί το μοναδικό κρουστό όργανο. Ρόλος του είναι να διατηρεί το ρυθμό του τραγουδιού, και να υπογραμμίζει τα βήματα στο χορό.
